27 Сійӧ вочавидзас: ”Тэнад вокыд бӧр локтіс. Батьыд тшӧктіс начкыны тшӧгӧдӧм куканьӧс, ӧд вокыд ловйӧн воис”.
Ӧксы бара мӧдӧдас мукӧд кесйӧгъясӧс да тшӧктас висьтавны корӧмаяслы: ”Сёян-юан менам дасьтӧма, ӧшъяс-куканьяс начкӧма, ставыс дась. Локтӧй кӧлысясьны!”
чукӧстас ӧти кесйӧгӧс да юалас: ”Мый тані?”
Ыджыд пиыс ёна скӧрмас, весиг оз пыр керкаас. Батьыс петас корны сійӧс.
Тэнад тайӧ пиыд лотіс став овмӧссӧ кырсалысь аньяскӧд. Ӧні локтіс да, тшӧгӧдӧм куканьӧс начкин сылы!”
Ме дінӧ матыстчӧмӧн сійӧ шуис: ”Савл вокӧй! Мед аддзас тэнад синмыд!” И ме дзик пыр аддзи сійӧс.
Ананий муніс, пырис Иуда керкаӧ да Савл вылӧ кисӧ пуктӧмӧн шуис: «Савл вокӧй! Менӧ мӧдӧдіс тэ дінӧ Господь Исус, коді петкӧдчис тэныд туй вылын. Сійӧ мӧдӧдіс менӧ, медым тэ бара кутін аддзыны да тырин Вежа Лолӧн».
Сибӧдін эн нин кесйӧгӧс моз, но кесйӧгысь донаджыкӧс – муса вокӧс моз. Меным сійӧ ёна муса. Но тэныд сійӧ ёна мусаджык на, ӧд сійӧ ас морт кодь, нӧшта Господь пытшкын вок.
Тайӧ аньыслӧн гортас вӧлі тшӧгӧдӧм кукань. Аньыс тэрмасьӧмӧн начкис сійӧс. Сэсся босьтіс пызь, кизьӧртіс сійӧс да пӧжаліс шомтӧм нянь.