17 Курыд шогыс бергӧдчис меным бур вылӧ, Тэ мездін менӧ кулӧмысь, став менсьым мыжъясӧс Тэ шыбитін Аслад мышку сайӧ.
Ме чайті, мый ме лӧня кула аслам позйын, менам олан лунъяслӧн лыдыс лоӧ лыа чир мында,
сэки Енмыс бурсьӧлӧмтчас висьысь дінӧ, тшӧктас анделлы мездыны висьысьӧс кулӧмсьыс, ӧд сыысь вештысьӧма нин.
Лёк вӧчысьяс зэвтӧмаӧсь ньӧввужсӧ, дасьтӧмаӧсь ньӧвъяссӧ, медым пемыд кадӧ лыйлыны веськыд сьӧлӧмаясӧс.
Ва дорӧ поздысьӧны лэбачьяс, дзользьӧны-сьылӧны пу вожъяс вылын.
ваяс весьтын лӧсьӧдӧмыд Аслыд вылысса жыръяс. Кымӧръяссӧ Тэ вӧчан Аслад тарантасӧн, Тэ шевкъялан тӧв бордъяс вылын.
Тӧвнырысь Тэ вӧчан Аслыд юӧр вайысьясӧс, ыпъялан биысь – Аслыд кесъялысьясӧс.
Копырт Ассьыд пельтӧ мелань, тэрмась мездыны менӧ! Ло меным изкыртаӧн да сайӧдчанінӧн, мезды менӧ!
Шуда сійӧ, коді тӧждысьӧ гӧль [да коньӧр] морт вӧсна. Господь отсалӧ сылы сьӧкыд кадӧ,
Видз менсьым олӧмӧс, ӧд ме кывзыся Тэнсьыд. Енмӧй, мезды менӧ, Ассьыд кесйӧгтӧ, ӧд ме лача кута Тэ вылӧ.
Мый меным шунысӧ? Господь мый шуис меным, сійӧс и вӧчис. Курыда шогсьӧмӧн ме колляла ассьым олан воясӧс.
Ас ради Ме Ачым чышкышта тэнсьыд лёк вӧчӧмъястӧ, тэнсьыд мыжъястӧ ог нин казьтывлы.
Сэки некод оз кут велӧдны матыссасӧ, вокыс оз понды велӧдны воксӧ, оз шу: ”Тӧдмав Господьӧс!” Ӧд ставныс, ичӧтсянь ыджыдӧдз, кутасны тӧдны Менӧ, – висьталӧ Господь. – Ме прӧстита налысь лёк вӧчӧмсӧ, налысь мыжъяссӧ водзӧ ог нин казьтыв».
Ваыс горшӧдз пырис, пыдӧстӧм йирыс кыскис менӧ, саридз туруныс гартчис юр гӧгӧр.
Му пыдӧсӧдзыс уси, керӧсъяслӧн подулӧдзыс. Мулӧн дзиръяыс пӧдласис ме бӧрся пыр кежлӧ. Но Тэ, Господьӧй, менам Енмӧй, ловйӧн лэптін менӧ пемыд гуысь.