1 Со, Ыджыдыс, Господь Саваоф мырддяс Ерусалимлысь да Иудалысь ставсӧ, мый вылӧ найӧ лача кутӧны: став чукӧртӧм няньсӧ да заптӧм васӧ,
Нёльӧд тӧлысьлӧн ӧкмысӧд лунӧ, кор карас войтырыс ёна тшыгъяліс, и налы нинӧм вӧлі сёйнысӧ,
Асланыс чомъясын найӧ пондісны вежавны Мӧисейлы да Ааронлы, Господьлӧн вежа мортлы.
Вӧрӧгъясӧс Ме верма, паныд сувтысьяслысь Ме водзӧс перъя, – висьталӧ Ыджыдыс, Господь Саваоф, Израильлӧн вына Ен.
Дугдӧй лача кутны морт вылӧ, кодлӧн олӧмыс лолыштӧм кодь. Мый вермас вӧчны сійӧ?
Господь шуис: сионса нывъяс тшапӧсь, ветлӧдлӧны юрнысӧ чатӧртӧмӧн, ыштӧдӧны видзӧдласнаныс, восьлалӧны дзирнясьӧмӧн, зёльгӧны кокнысӧ мичмӧдан чепъясӧн.
Но сійӧ вочавидзис: «Менам ыджыдӧй ӧмӧй мӧдӧдіс менӧ висьтавны тайӧ кывъяссӧ сӧмын тэныд да тэнад ӧксыыдлы? Эз! Менӧ мӧдӧдӧма висьтавны тшӧтш карса стен вылын пукалысь йӧзлы, кодъяс регыд тіян моз пондасны сёйны ассьыныс сітсӧ да юны ассьыныс кудзсӧ».
Та вӧсна менсьым войтырӧс тӧдлытӧг нуӧдасны пленӧ. Налӧн нималана йӧзыс кутасны тшыгъявны, озыръяс нюкыртчасны горш косьмӧмнысла.
Тэнад Ыджыдыд, Господь Енмыд, коді дорйӧ Ассьыс войтырсӧ, тадзи висьталӧ: – Со, Ме босьта тэнад киысь чашасӧ, Ассьым скӧрлуна дозйӧс. Сэтысь юӧмысь тэ довъялін, но водзӧ сэтысь он нин кут юны.
Найӧ куралӧны веськыдвылысь, но кольӧны тшыгйӧн, сёйӧны шуйгавылысь, но оз пӧтны. Быдӧн йирӧ ассьыс матыссасӧ:
Седекей ӧксылӧн тшӧктӧм серти Еремейӧс йӧртісны ӧксы керка видзысьяслӧн йӧрӧ. Нянь пӧжалысьяслӧн улич вылысь ӧтчыдысь луннас вайлісны сылы ӧти кӧрыш нянь, кытчӧдз карас эз помась няньыс. Тадзи Еремей колис ӧксы керка видзысьяслӧн йӧрӧ.
«Ӧксыӧй-ыджыдӧй, тайӧ йӧзыс лёктор вӧчисны Еремей пророклы, шыбитісны сійӧс юкмӧсӧ. Сійӧ кулас сэні тшыгйысла, ӧд карас няньыс абу нин».
Иуда муын да Ерусалим карын олысьяс вылӧ Господьлӧн скӧрлуныс вӧлі сэтшӧм ыджыд, мый вӧтліс найӧс Аслас чужӧмбан водзысь. Седекей кыпӧдчис вавилонса ӧксылы паныд.
Асланым юан ваысь ми мынтысям эзысьӧн, песнымӧс судзӧдам сьӧм вылӧ.
«Морт пиӧй, кутшӧмкӧ муын олысьяс кӧ Меным паныд мыж вӧчасны да эновтасны Менӧ, сэки Ме на вылӧ киӧс лэпта. Ме мырддя налысь няньсӧ, мӧдӧда налы тшыгъялӧм, бырӧда сэтысь став йӧзсӧ да ыж-мӧссӧ.
Ме мырддя тіянлысь няньнытӧ. Ӧти пач дорын дас ань кутасны пӧжасьны, няньсӧ веситӧмӧн кутасны юклыны. Ті кутанныд сёйны, но онӧ пӧтӧй.
– Таысь Ме мынтыси тіянлы, и сиктсаяслӧн эз вӧв нянь, карсаяслӧн пиньныс нянь курччалӧмысь шойччис. Но ті энӧ бергӧдчӧй Ме дінӧ, – висьталӧ Господь. –
Мыйла тэ ӧні гораа горзан? Тэнад ӧмӧй абу ӧксыыд? Воштін ӧмӧй ассьыд туйдӧдысьтӧ? Кага чужтысьӧс моз тэнӧ топӧдӧ дойыд.