11 Та вӧсна Господь кутас сёрнитны тайӧ войтырыскӧд гӧгӧрвотӧм кывъясӧн, мукӧд войтырлӧн кывйӧн.
Водзӧ тэ он нин аддзы чорыд сьӧлӧма войтырӧс, кодлӧн сёрниыс нума-намакылӧм кодь, кодлӧн кывйыс тешкодь да гӧгӧрвотӧм.
Кывзы, Израиль войтыр! Ме вайӧда тэныд паныд ылі муысь войтырӧс, – висьталӧ Господь. – Тайӧ войтырыс вына, сійӧ вӧлі важысянь нин, сылысь кывсӧ тэ он тӧд, сёрнисӧ он гӧгӧрво.
Тэнӧ мӧдӧдӧма абу тӧдтӧм кывъя да гӧгӧрвотӧм сёрниа войтыр дінӧ, а мӧдӧдӧма Израиль войтыр дінӧ.
Индӧдас гижӧма: – Кута сёрнитны тайӧ войтырыскӧд мукӧд кывъяс вылын, локтысь йӧз вомӧн, но весиг сэки найӧ оз кывзыны Менӧ, – висьталӧ Господь.
Ылісянь, му помсянь Господь вайӧдас войтырӧс, кодлысь кывсӧ ті онӧ гӧгӧрвоӧй. Кутшъяс моз найӧ уськӧдчасны тіян вылӧ.