5 Но ті кӧ янӧданныд менӧ, медым асьнытӧ кыпӧдны,
Найӧ вочавидзисны, пленысь локтысьяс пӧ ёна сьӧкыдалӧны асланыс муын, сэні пӧ найӧс увтыртӧны. Ерусалим карлысь пӧ стенъяссӧ жуглӧма, а дзиръяяссӧ сотӧма.
Ме кӧ збыльысь мыж вӧчи, менам мыжӧй ас вылам кольӧ.
Дойыс йиджӧ менам лыясӧдз, кор мустӧмтысьяс янӧдӧны менӧ, быд лун юасьӧны менсьым, кӧні пӧ тэнад Енмыд.
Ен вылӧ лача кута, нинӧмысь ог пов. Мый вӧчас меным мортыс?
Енмӧй, ме сеті Тэныд кыв и куті сійӧс, ӧні ме вая Тэныд аттьӧалана вись.
Сійӧ лунӧ сизим ань кутчысясны ӧти айлов дінӧ да шуасны: – Ассьыным нянь кутам сёйны, ассьыным паськӧм кутам новлыны, сӧмын гӧтрась миян вылӧ – вешты миян вылысь яналӧмсӧ!
Менӧ мустӧмтысь, эн серав ме вылын! Ме усьӧма, но ме чечча. Ме ола пемыдын, но Господь – менам югыдыс.
Тайӧ суас найӧс вылӧ кыпӧдчӧмысь, суас сыысь, мый найӧ омӧльтісны да повзьӧдлісны Господь Саваофлысь войтырсӧ.
Господь медводз мездас Иудалысь оланінсӧ, медым Давидлӧн рӧдыс да Ерусалимын олысьяс эз нимавны Иуда войтырысь ёнджыка.
«Господь вӧчис тайӧс. Сійӧ бергӧдчис мелань да вештіс менсьым йӧз водзын яналӧмӧс».
Велӧдчысьяс юалісны Исуслысь: «Велӧдысь, кодлӧн мыж вӧсна сійӧ синтӧмӧн чужӧма? Ачыс-ӧ сійӧ мыжа али бать-мамыс?»
Сылы вочавидзисны: «Тэ дзоньнас мыж пытшкын чужӧмыд, а лысьтан миянӧс велӧдны!» Сэсся вӧтлісны сійӧс.
Пенинна ёна дӧзмӧдліс Аннаӧс. Кӧсйис, мед эськӧ Анна кутіс шуасьны Господь вылӧ ныв-пи абутӧмсьыс.
