20 Лы да кучик коли меысь, вом пытшкын сӧмын пинь анъяс колины.
Тэ вевттин менсьым кучикӧс чукыръясӧн, тадзи петкӧдлін, мый ме мыжа. Менам омӧльтчӧмӧй кыпӧдчӧ меным паныд да мыжалӧ менӧ.
Кучикӧй сьӧдӧдіс, лыясӧй биа висьӧмысь сотчӧны.
Яйӧй лӧмӧсь-номырӧсь, няйтӧн вевттьысьӧма, кучикӧй потласьӧ-орзьӧ.
Сійӧ прӧститӧ тэнсьыд став мыжтӧ, бурдӧдӧ тэнӧ став висьӧмысь.
Пӧткӧдӧ тэнсьыд олӧмтӧ бурнас, тэнад томлуныд кутш моз выльмӧ.
Господь веськыда вӧчӧ, Сійӧ дорйӧ дзескӧдӧмаясӧс.
Ме чӧв олі, эг шыасьлы, эг сёрнит весиг бурыс йылысь, и менам сьӧлӧмӧй тырис шогӧн.
Сійӧ чашйис менсьым кучикӧс, косявліс вир-яйӧс, жугліс лыясӧс.
Ӧні налӧн чужӧмныс шомысь на сьӧд, найӧс оз тӧдмавны ывлаын. Кучикыс лы бердас ляскысьӧма, кос кырсь кодь лоӧма.
Кучикным лои биа пач кодь, тшыглуныс сотӧ миянӧс.
”Буссӧ, мый кӧласис коканым тіян карын, ми бӧр пыркӧдам тіянлы. Тӧдӧй, мый Енлӧн Юралӧмыс матын”.