20 Исус шуис: «Энӧ полӧй, тайӧ Ме».
Ӧд мыжыс тупкӧма сылысь синсӧ, сійӧ оз аддзы да оз мустӧмт ассьыс мыжъяссӧ.
Эн пов, Ме тэкӧд, эн майшась, Ме – тэнад Енмыд. Ме ёнмӧда тэнӧ, отсала тэныд да кутышта тэнӧ Аслам веськыд киӧн.
Эн пов, Яков-номыр, этша лыда Израиль, Ме отсала тэныд, – висьталӧ Господь, тэнад Мездысь, Израильлӧн вежа Ен. –
Энӧ полӧй да энӧ майшасьӧй! Ме ӧд важысянь нин тіянлы висьталі, водзысянь юӧрті, мый лоӧ. Ті ӧд тӧданныд, мый Ме – Енмыс. Эм-ӧ Ме кындзи мӧд Енмыс? Мӧд зумыд изйыс абу, мӧдӧс Ме ог тӧд.
Сійӧ шуис налы: «Энӧ полӧй. Ме тӧда, ті корсянныд тувъявлӧм Назаретса Исусӧс. Сійӧ ловзис. Сійӧ тані абу. Видзӧдлӧй куйланінсӧ, татчӧ Сійӧс пуктылісны.
Ставныс ёна повзисны. Исус дзик пыр шыасис на дінӧ: «Лӧньӧй, тайӧ Ме. Энӧ полӧй».
Нёль-ӧ-вит верст сынӧм бӧрын велӧдчысьясыс аддзисны Исусӧс. Сійӧ ва вывті матыстчис налӧн пыж дінӧ. Найӧ ёна повзисны.
Найӧ кӧсйисны босьтны Исусӧс пыжас, но пыжыс пырысь-пыр матыстчис мӧдлапӧлас, кытчӧ найӧ кывтісны.
