43 Та бӧрын Исус гораа горӧдіс: «Лазар, пет сэтысь!»
Найӧ ыджыд полӧмӧн тырисны, ӧта-мӧдныслысь пондісны юасьны: «Коді Сійӧ? Весиг тӧлыс да ваыс кывзысьӧны Сылысь».
Ме тӧда, мый Тэ век кылан Менӧ. Но тайӧс Ме шуи тані сулалысь йӧзыс вӧсна, медым найӧ эскисны, мый Тэ Менӧ мӧдӧдін».
Кулӧм Лазар петіс. Сылысь ки-коксӧ вӧлі гартлӧма дзебан дӧраясӧн, чужӧмсӧ гартыштӧма чышъянӧн. Исус шуис: «Разьӧй дӧраяссӧ, мед мунас».
Ыджыд лунӧдз квайт лунӧн водзджык Исус воис Вифания сиктӧ. Сэні оліс Лазар, кодӧс Исус ловзьӧдіс.
Иудейясысь унаӧн тӧдмалісны Исуслӧн Вифания сиктӧ воӧм йылысь. Найӧ локтісны сэтчӧ эз сӧмын Исус понда, но медым аддзывны тшӧтш Лазарӧс, кодӧс Исус ловзьӧдіс кулӧмысь.
Петыр аддзис тайӧс да шуис йӧзыслы: «Израиль войтыр, мый ті шензьӧмӧн видзӧданныд миян вылӧ? Чайтанныд, ми ас вынӧн тайӧс вӧчим да миян вежавидзӧм понда сійӧ ветлӧдлӧ?
Петыр шуис: «Эзысь-зарни менам абу, но мый эм, сета тэныд. Назаретса Исус Кристос нимӧн чеччы да ветлӧдлы».
Петыр шуис сылы: «Эней, Исус Кристос бурдӧдӧ тэнӧ. Чеччы да лӧсьӧд вольпасьтӧ». Сійӧ дзик пыр чеччис.
Петыр тшӧктіс петны ставныслы, ачыс пидзӧс вылас сувтӧмӧн кутіс кевмысьны. Сэсся шойланьыс бергӧдчӧмӧн шуис: «Тавита, чеччы!» Тавита восьтіс синсӧ, видзӧдліс Петыр вылӧ да пуксис.