12 Татшӧм ён тӧвныр локтас Менам кӧсйӧм серти, кор Ме понда мыждыны тайӧ войтырсӧ.
Но Господь висьталӧ: «Ме сувта, медым мездыны коньӧръясӧс дзескӧдӧмысь, медым отсавны гӧльяслы налӧн шог дырйи. Доръя сійӧс, кодӧс кӧсйӧны кыйны».
Ме понда мыждыны Иуда муын олысьясӧс став налӧн лёк вӧчӧмысь, ӧд найӧ эновтісны Менӧ, сотісны висьяс мукӧд енъяслы да копрасисны асланыс киӧн вӧчӧмторъяслы.
Сійӧ кадас тайӧ войтырыслы да Ерусалимын олысьяслы лоӧ висьталӧма: «Овтӧминса керӧсъяс вывсянь сотысь тӧвныр пондас пӧльтны Менам войтыр вылӧ. Татшӧм тӧвныр дырйи он вермы тӧлӧдны-весавны шобді тусь.
Вӧрӧг кыпӧдчас кымӧр моз, сылӧн тарантасъясыс тӧвныр кодь тэрыбӧсь, сылӧн вӧвъясыс кутшъяс дорысь на тэрыбджыкӧсь. Сэки ті горӧданныд: ”Курыд шог миянлы! Миянӧс лоӧ бырӧдӧма!”»
Господь тадзи висьталӧ: – Ме кыпӧда бырӧдан тӧвныр Вавилон да сэні олысьяс вылӧ, Меным паныд сувтысьяс вылӧ.
Та вӧсна Господь Ыджыдыс тадзи висьталӧ: Ерусалим, Ме сувта тэныд паныд да мыжда тэнӧ мукӧд войтыръяслӧн син водзын.
Мед кӧ Ефрем аслас вокъяс пӧвстын вайӧ вотӧс, но петас асыв тӧв, овтӧминсянь пондас пӧльтны Господьлӧн тӧвнырыс, и Ефремлӧн юкмӧсыс кушмас, ва петаніныс косьмас. Сылысь озырлунсӧ петкӧдасны, став донаторсӧ мырддяласны.
Сійӧ тӧвзьӧ ыджыд тӧвныр моз, мунӧ ыджыд ӧдӧн да ставсӧ бырӧдӧ, сылӧн енмыс – аслас выныс.