16 Та вӧсна дугдывтӧг аттьӧала Енсӧ тіянысь да казьтывла тіянӧс аслам кевмысьӧмъясын.
Эн вунӧд менӧ, кор тэныд бур лоӧ. Гарышт ме йылысь фараонлы. Отсав меным петны татысь.
Ерусалим, тэнад стенъяс вылӧ Ме сувтӧді кар видзысьясӧс, лун и вой налӧн гӧлӧс шыныс оз ланьтлы. – Ті, Господь дінӧ шыасьысьяс, энӧ чӧв олӧй!
Буралӧм да лӧнь олӧм тіянлы Ен Батьнымсянь да Господь Исус Кристоссянь. Тіян вӧсна кевмысиганым ми век аттьӧалам Енсӧ, миян Господь Исус Кристослысь Батьсӧ.
Ставсӧ тайӧс кылӧмсянь ми дугдывтӧг кевмысям тіян вӧсна. Кевмам, медым тіян вӧлі Ловсянь мывкыдлун да гӧгӧрвоӧм, медым ті бура тӧдінныд Енлысь кӧсйӧмсӧ.
Быд кадӧ аттьӧалам Енсӧ ставсьыныд да кевмысиганым казьтывлам тіянӧс.
Дугдывтӧг кевмысьӧй.
Вокъяс, миянлы быд кадӧ колӧ аттьӧавны Енсӧ тіянысь, ӧд тіян эскӧмныд лунысь-лун ёнмӧ да тіян костын ӧта-мӧд дінад муслунныд ёнджыка на содӧ.
Ме ог лэдз ачымӧс мыж вӧчны Господьлы паныд – ог дугды кевмысьны тіян вӧсна. Ме веськӧда тіянӧс бур да веськыд туй вылӧ.
Самуиллы шуисны: «Дугдывтӧг кевмысь миян вӧсна Господьлы, миян Енлы, медым Сійӧ мездас миянӧс филистимсаясысь». [Самуил шуис: «Мед оз ло сэтшӧмторйыс, мый ме кежа Господьысь, аслам Енмысь, да дугда кевмысьны тіян вӧсна».]