15 Дас лун кольӧм бӧрын чужӧмнас найӧ вӧліны мичаджыкӧсь да вир-яйнас ёнджыкӧсь сійӧ зонъясыс дорысь, кодъяс пӧткӧдчисны ӧксы пызан вылысь.
Господьӧй, Тэ вылӧ ме лача кута, Господьӧй Енмӧй, Тэ вочавидзан меным.
Кесъялӧй Меным, асланыд Господь Енлы, и Ме бурсиа няньнытӧ [винанытӧ] да ванытӧ, вешта тіян пӧвстысь висьӧмъяс.
Господьлӧн бурсиӧмыс озырмӧдӧ, аслад уджӧн тэ нинӧм он содты аслыд.
Сійӧ кывзысис налысь да видзӧдіс на бӧрся дас лун чӧж.
Ті уна кӧдзанныд, но этша вунданныд, ті сёянныд, но онӧ пӧтӧй, ті юанныд, но горшныд оз веськав, ті пасьтасянныд, но онӧ шоналӧй, ті мырсянныд-уджаланныд, но зепныд век куш.
– Ті виччысянныд уна, а чукӧртанныд этша. Мый ваянныд гортаныд – сійӧс Ме шердъя. Мыйла тадзи артмӧ? – висьталӧ Господь Саваоф. – Сы вӧсна, мый Менсьым крамӧс пазӧдӧма, а ті асланыд керкаяс вӧсна тӧждысянныд.
– Ті кӧ онӧ кутӧй кывзысьны Менсьым, онӧ кӧ кутӧй сьӧлӧмсяньныд пыдди пуктыны Менӧ, – висьталӧ Господь Саваоф, – Ме ыста тіян вылӧ ёрӧм, бурсиӧм пыдди ёра тіянӧс. Но Ме тіянӧс ёри нин, ӧд ті онӧ сьӧлӧмсяньныд пыдди пуктӧй Менӧ.
Исус воча шуис: «Гижӧма: ”Оз куш няньӧн мортыд ов, а Енсянь быд шуӧм кывйӧн”».