24 په ما هم نِبیسگ بوتگ. ما هم چه هُدائے نێمگا پاک و پَلگار هساب آرگَ بێن، ما که هُدائے سرا باورَ کنێن که آییا مئے هُداوند ایسّا چه مُردگان جاه جناێنت.
هُداوندئے اے لبز و کئول اێوَک و تهنا په شما نهاِنت، په شمئے چُکّ و اۆبادگ و آ دگه دورێن هَند و دَمگانی هما مردمان اِنت هم، که مئے هُداوندێن هُدا آیان وتی کِرّا تئوارَ کنت.“
چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باوَرَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.