آ که هر چیزَّ وارت، دومیا په آییئے پهرێز کنگا کماَرزش مزانت و آ که پهرێزَ کنت، آ دگرئے سرا که هر وراکَ وارت هُکم مبُرّیت، چێا که هُدایا، آ وشّاتک کرتگ و زرتگ.
براتان! ما چه شما دَزبندیَ کنێن، هما که تَمبَل و جاندُزّ اَنت، آیان سرپد بکنێت، هما که دلپرۆش اَنت، آیان دلبڈّی بدئیێت، هما که نزۆر اَنت، آیان کُمکّ بکنێت و سجّهێنانی برداشتا بکنێت.