هما دمانا بلاهێن زمینچَنڈے آتک و شهرئے دَهیَکّ تباه بوت. زمینچَنڈا هپت هزار مردم مُرت. پَشت کپتگێنان سکّ باز تُرست و بُرزێن اَرشئے هُدااِش شان و شئوکت دات.
گِرۆکان جت، بُرزێن تئوار و گْرند بوت و اَنچێن بلاهێن زمینچَنڈے آتک که چه هما وهدا که انسان زمینئے سرا پێدا بوتگ، چُشێن زمینچَنڈے نبوتگ، اَنچێن زۆرمندێن زمینچَنڈے اَت.
چه اِشان و رند من چارت تَه آسمانا دروازگے پَچ اِنت و هما کَرنائے ڈئولێن تئوار که من پێسرا اِشکتگاَت گۆن من هبرا اِنت. گوَشگا اَت: ”اِدا بُرزاد بیا که من ترا پێشَ داران چه اے چیزّان و رند اَلّما چے بئیگی اِنت.“