3 وهدے منی دژمن پدَ کِنزنت، چه تئیی دێما لَکُشنت و تباه و هلاکَ بنت.
تئو باکَمال ائے، وهدے هِژمَ گرئے، کئے تئیی دێما اۆشتاتَ کنت؟
دژمنان انگور گُڈِّت و آسا دئور دات، اے گۆن تئیی هکّلێا گار و گُمسار باتنت.
اگن هُدایا وتی پناه بکنئے، بُرزێن اَرشئے هُدایا وتی منندجاه.
بامگواهان تئیی مِهر و شپان تئیی وپاداریئے جارئے جَنَگ،
اِشانی سزا اِشَ بیت که اَبدی تَباهیے اِشانی چَکّا کپیت و هما رۆچا چه هُداوندئے بارگاها و چه آییئے زۆرئے شان و شئوکتا زِبهرَ بنت
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.