9 آییئے درگاها گیابانئے نندۆک سرا جَهل بکناتنت، آییئے دژمن هاک بچَٹّاتنت.
هُداوندێن هُدایا گۆن مارا گوَشت: ”تئو که اے کار کرتگ، نون تئو سجّهێن دَلوَت و سجّهێن وَکشیێن هئیوانانی نیاما مسترێن نالتی ائے. تئو وتی زِندئے سجّهێن رۆچان په لاپکشُّکاییَ رئوئے و تئیی وراک هاک و دنزَ بیت.
اے هُداوندئے پئیگام اِنت په منی هُداوندا: ”منی راستێن نێمگا بنند تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرئے پَدَگ و چارچۆبهے بکنان.“
کئومان سزا دَنت، زمینا چه لاشا پُرَّ کنت و سجّهێن زمینئے هاکمانَ درُشیت.
گۆن آسنێن اَساے آیان پرۆشَ دئیئے و کونزگانی پئیما هورت هورتِشَ کنئے.“
زمینئے سجّهێن زۆراور وراکَ ورنت و آییئے دێما کپنت، هاکیێن انسان کۆنڈانَ کپیت، هما که وتا، وت زندگ داشتَ نکنت.
بله هما که منی دژمن اَنت و منی بادشاهیا نلۆٹنت، آیان منی کِرّا بیارێت و منی دێما بکُشێت.‘“