9 آ گئیرت که منا په هُدائے لۆگا هستاِنت، منا جانسۆچَ کنت و باهێنیت و تئیی رَد و بد کنۆکانی رَد و بد، منی سرا کپتگاَنت.
منی گئیرتا منا جانسۆچ کرتگ چێا که منی دژمنان تئیی هبر شمُشتگ.
آ که منی کۆشئے رندا اَنت، دام چێرَ کننت، بدواه منی گُمسار کنگئے هبرا کننت و سجّهێن رۆچا پندلَ سازنت.
هرکَس که چه راها گوَزیت، آییا پُل و پانچَ کنت و آ وتی همساهگانی کَلاگی جۆڑ بوتگ.
چێا که مَسیه هم وتی وَشنۆدیئے پدا نهاَت، اَنچُش که نِبشته اِنت: ”تئیی رَد و بد کنۆکانی رَد و بد، منی سرا کپتگاَنت.“