12 آدمی وتی اَرزش و هستۆمندیا نمانیت، چارپادانی پئیما اِنت که بێرانَ بنت.
کائِنا گۆن وتی جَنا وپت و واب کرت و آییئے جَنئے لاپ پُرّ بوت و چه آییا هَنوک نامێن چُکّے پێدا بوت. کائِن شهرے اَڈّ کنگا اَت و شهرئے نامی وتی بچّئے نامئے سرا هَنوک کرت.
تئو منی زِند بچیلّێئے کَدّا کرتگ، منی زِندمانئے سال، تئیی چمّا هچّ نهاَنت. سَدَّک آن که انسانئے زِند یک ساهے گێش نهاِنت.“ اۆشت...
آدمی وتی اَرزش و هستۆمندیئے تها نادان اِنت، چارپادانی پئیما اِنت که بێرانَ بنت.
بله مردمانی پئیما مرێت و شهزادگانی پئیما سرشکونَ بێت.“
پرچا که: ”انسان چۆ کاه و سبزگا اِنت و شان و شئوکتی چۆ کاهئے پُلّا. کاه و سبزگَ مرنت و پُلّ هم کپنت.