5 من آسودگ وپتان و پاد آتکان، چیا که هُداوند منی پُشت و پناه اَت.
تئیی، سُهبا ماهلّه پاد آیگ و شپا تان دێرا آگه بئیگ بێکار اِنت. زهمتَ کشّئے که ترا په ورگا نان برسیت، آ که هُدایا دۆست اَنت، اگن واب ببنت هم هُدا اے چیزّان آیانا دنت.
آ که چمِّش گۆن آییا اِنت دْرپشان اَنت، آیانی دێم هچبر شرمسارَ نبیت.
آرامیا دراجَ کشّان و واب هم کپان، چیا که تهنا تئو، او هُداوند، منا اێمنیئے تها نندێنئے.
مئے زِندی رَکّێنتگ و پادی چه ٹگَلَگا داشتگاَنت.
چه آ رۆچا که هیرودیسا پِتْرُس هَکدیوانا برگی و مئیاریگ کنگی اَت یکّ شپے پێسر، آ گۆن دو زمزیلا بستگاَت و دو سپاهیگئے نیاما وپتگاَت. جێلئے دَروازگئے دپا هم نِگهپانێن سپاهیگ اۆشتاتگاَتنت.