2 چیا که هُداوندا آییئے بنیات مان دریایا نادێنت و آپانی سرا اۆشتارێنت.
تان هما وهدا که زمین هستاِنت کِشت و کِشار و رۆن و مۆشئے وهد، سارتی و گَرمی، گرماگ و زمستان و رۆچ و شپَ نهاۆشتنت.“
هما که زمینی آپانی سرا چێر گێتکگ، مِهری اَبدمان اِنت.
گۆن هُداوندئے گال و هبرا آسمان اڈّ بوتگاَنت و آیانی سجّهێن لشکر، گۆن آییئے دپئے دَما.
شمال و جنوب تئو اَڈّ کرتگاَنت، تابۆر و هِرمۆنئے کۆه تئیی ناما نازێننت.
هُداوند بادشاهیَ کنت آییا وتا په شان و شئوکت آراستگ، هُداوند پُرشئوکت اِنت و زۆر و واکا سِلَهبند. دنیا مُهر اۆشتاتگ و نلرزیت.
زمینئے جُهلی هماییئے دستا اَنت و کۆهانی بُرزی هم هماییئیگ اَنت.
سجّهێن کئومانی نیاما بگوَشێت: ”هُداوند بادشاه اِنت.“ جهان په مُهکمی جۆڑ کنگ بوتگ و نسُریت، آ، کئومانی دادرسیا په انساپَ کنت.