زَبور 15:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁴ هما که بدکار آییئے چمّان هکیر و بے‌ارزش ببنت، هُداتُرسان اِزّت و هُرمت بدنت و وتی لبزئے سرا وپا بکنت، تُرے زَلَر و زیان بگندیت،

زَبور 15:4 Kruisverwysings

زَبور 101:4

گُمراه‌دلێن مردمان چه وت دورَ داران، منا گۆن هچّ بدیێا کارَ نبیت.

زَبور 101:6

منی چمّ زمینئے سرا وپادارێن مردم شۆهازَ کننت تانکه گۆن من جَهمنند ببنت، هما کَس منی هزمتکار بوتَ کنت که په بێمئیاریَ گَردیت.

زَبور 119:63

من هما سجّهێنانی سنگت آن که تئیی تُرس آیانی دلا اِنت، هما مردمانی که تئیی رهبندانی رَندگیریا کننت.

زَبور 16:3

آ پاک و پَلگارتگێن که زمینا اَنت، هما شَرَپمند اَنت که منی سجّهێن شادمانی همایانی سئوَبا اِنت.

مَتّا 5:33

شما اے هم اِشکتگ که گۆن پێشیگێن مردمان گوَشگ بوتگ: ’وتی سئوگندا مپرۆش، هُداوندئے دێما وتی سئوگندا پوره بکن‘.

کاسِدانی کار 24:25

بله وهدے پولُسا هَکّ و اِنساپ، پهرێزکاری و جُست و پُرسئے آیۆکێن رۆچئے بارئوا هبر کرت، گڑا پیلیکْسا تُرست و گوَشتی: ”انّون تئو برئو، وهدے دَزگٹّ نبوتان، ترا پدا لۆٹان.“

کاسِدانی کار 28:10

آیان هر پئیما مارا باز شرپ دات و رندا، رئوگئے وهدا په سات و سپرا هرچے تۆشگ که مارا پکار اَت داتِش.

یوهَنّائے ائولی کاگد 3:14

ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت.