زَبور 122:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ په اورشَلیمئے اێمنیا دْوا کنێت، هرکَس که ترا، او اورشَلیم، دۆستَ داریت، آسودگ بات.

زَبور 122:6 Kruisverwysings

پێدایش 12:3

هما مردم که ترا برکتَ دئینت، من آیان برکتَ دئیان و هما مردم که ترا نالتَ کننت، من آیان نالتَ کنان و زمینئے سجّهێن کئوم تئیی سئوبا برکتَ گرنت.“

زَبور 51:18

په وتی وشنۆدیا بچار و گۆن سَهیونا مهربان بئے، اورشَلیمئے دیوالان پدا اڈّ کن.

یوهَنّا 17:21

که آ سجّهێن یکّ ببنت. او پت! هما ڈئولا که تئو منی دل و درونا ائے و من تئییگا، آ هم مئے دل و درونا ببنت، تانکه جهان باور بکنت که تئو منا رئوان داتگ.

په تِسالونیکیان پولُسئے دومی کاگد 3:16

اێمنیئے هُداوند وت، شمارا هر وهدا و هر پئیما اێمن کنات. هُداوند شمئے سجّهێنانی همراه بات.

یوهَنّائے ائولی کاگد 3:14

ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت.