1 او منی ستایانی هُدا! هامۆش مبئے.
تئو منی هُدا ائے، تئیی شُگرا گِران. تئو منی هُدا ائے، ترا نازێنان.
او هُداوند، او منی تلار! ترا تئوارَ کنان، چه من نادلگۆش مبئے. اگن تئو بێتئوار ببئے، همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.
او هُدا! بێتئوار مبئے، هامۆش مبئے و هُشکا مَنِند، او هُدا!
بچار که تئیی دژمن چه پئیما گُرّنت و چه تئو نپرت کنۆکانی سر چۆن بُرز اِنت.
هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.
