7 ”آ په چے چُشَ گوَشیت؟ اے کُپرے. اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان بَکشتَ نکنت.“
بله تئو بَکشنده ائے تانکه تئیی تُرس مئے دلا ببیت.
رهمت و پهِلّی گۆن مئے هُداوندێن هُدایا اِنت بِلّ تُرے ما چه آییا یاگی بوتگێن.
گڑا مسترێن دینی پێشوایا وتی گوَرئے جامگ دِرت و گوَشتی: ”اِشیا کُپر کرت، اَنگت هم مارا شاهد پکار اِنت؟ شما اِشیئے کُپر وت اِشکت.
بله شَریَتئے لهتێن زانۆگرا وتی دلا گوَشت: ”اے مرد کُپر کنگا اِنت.“
شما وت اِشیئے کُپر اِشکت. نون شمئے شئور و سَلاه چے اِنت؟“ سجّهێنان درّاێنت: ”اِشیئے سِزا مَرک اِنت.“
بله شَریَتئے لهتێن زانۆگر که اۆدا نِشتگاَت، وتی دلا گوَشتِش:
هرچے که آیانی دلا اَت، ایسّایا هما دمانا مارت و گوَشتی: ”شما په چے وتی دلا چُشێن هئیالَ کنێت.
چه ایسّائے اے هبرا، پَریسی و شَریَتئے اے دگه زانۆگر، که اۆدا نِشتگاَتنت، پِگر کنگا اَتنت: ”اے کئے اِنت که کُپرَ کنت؟! اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.“
بله اے دگه مهمان گۆن یکدگرا گوَشگا لگّتنت: ”اے کئے اِنت که مردمانی گناهان هم پهِلَّ کنت؟“
یَهودیان درّاێنت: ”په نێکێن کارێا ترا سِنگسارَ نکنێن، په تئیی کُپران اے کارا کنێن. تئو بنیآدمے ائے، بله گوَشئے که من هُدا آن.“
گڑا شما هما مردمئے سرا چۆن کُپرئے بُهتاما جنێت که پتا آ گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ’هُدائے چُکّ آن.‘