40 اَنچُش که یونُس تان سئے رۆچ و سئے شپا ٹوهێن ماهیگئے لاپا اَت، همے پئیما انسانئے چُکّ تان سئے رۆچ و سئے شپا زمینئے لاپا بیت.
آ که منی کُشگئے پد و رندا اَنت گار و گُمسارَ بنت و زمینئے جُهلانکیان اێرَ رئونت.
بزانێت من که انسانئے چُکّ آن، شَبَّتئے رۆچئے واهند آن.
چه هما وهدا رَند ایسّا گۆن وتی مریدان په تچک و پَدّری هبر کنگا لگّت که ”اَلّما، باید اِنت اورشَلیما برئوان، چه کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا سکّی و سۆری بسگّان و کُشگ ببان و سئیمی رۆچا زندگ ببان و جاه بجنان.“
که آییا کُشنت، بله سئیمی رۆچا آ زندگَ بیت و جاهَ جنت.“ چه اے هبران، آییئے مرید باز پرێشان و دِلتپرکه بوتنت.
گوَشتِش: ”او مزنێن پرستشگاهئے کرۆجۆک که گوَشتگِت: ’سئے رۆچا پدا آییا اڈَّ کنان‘. اگن تئو هُدائے چُکّ ائے، گڑا چه سَلیبا اێر آ و وتا برَکّێن.“
آ اِدا نهاِنت، اَنچُش که وت گوَشتگاَتی زندگ بوتگ و جاهی جتگ، بیاێت هما جاگها بچارێت که اێر کنگ بوتگاَت.
ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“
ایسّایا گوَشت: ”اے مزنێن پرستشگاها بپْرۆشێت، من سئے رۆچا پدا چستیَ کنان.“