Biblia Todo Logo
Aanlyn Bybel

- Advertensies -




لوکا 9:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

11 بله وهدے مردم سَهیگ بوتنت، آییئے رَندا راه گپتنت. ایسّایا آ وشّاتک کرتنت، هُدائے بادشاهیئے بارئوا سر و سۆج داتنت و نادْراهێن مردم هم وشّ و دْراه کرتنت.

Sien die hoofstuk Kopieer




لوکا 9:11
21 Kruisverwysings  

وهدے ایسّایا آیانی دِلئے اے هبر زانت، چه اۆدا در کپت. بازێنے آییئے پدا رئوان بوت و آیانی نیاما هرکَس که نادْراه اَت، سجّهێنی دْراه کرتنت.


ایسّا که چه بۆجیگا اێر کپت و مردمانی مزنێن مُچّی‌ای دیست، آیانی سرا بَزّگی بوت و سجّهێن نادْراهی دْراه کرتنت.


چه اے دوێنان کجام بَچّا وتی پتئے هبر زرت؟“ آیان پَسّئو دات: ”ائولیگا.“ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”باور کنێت، سُنگی و مالیاتگیر و بَدکارێن جَنێن چه شما پێسر هُدائے بادشاهیا رئونت.


”پمێشکا گۆن شما گوَشان که هُدائے بادشاهی، چه شما پَچ گِرگ و یکّ کئومێا دئیگَ بیت که آییئے بَر و سَمرا کاریت.


شدیگ، گۆن وشّێن چیزّان سێرلاپ و سێرێنی دست هۆرک و هالیگ رهادگ کرتگ‌اَنت.


ایسّایا گوَشت: ”دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت.


رَندا، ایسّا شهر په شهر و مێتگ په مێتگَ ترّت و په مردمان، هُدائے بادشاهیئے مِستاگئے جاریَ جت. آییئے دوازدهێن کاسِد همراه اَتنت.


آییا پَسّئو دات: ”هُدایا شمئے دلئے چمّ پَچ کرتگ‌اَنت، که شما آییئے بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله په آ دگه مردمان، مِسال و دَروَر اَنت و بَسّ، تانکه: ’گۆن چمّان بچارنت، بله مگندنت گۆن گۆشان بِشکننت، بله سَرکِچ مئوَرنت.‘


وهدے ایسّائے کاسِد چه وتی سپرا پِر ترّت و آتکنت، وتی کرتگێن کارانی هالِش ایسّایا سر کرت. گڑا ایسّایا آ گۆن وت همراه کرتنت و بئیت‌سئیدا نامێن شهرێا شت تانکه چه مردمان دور و گِستا ببنت.


رۆنندئے وهدا، دوازدهێن کاسِد آتکنت و گوَشتِش: ”نون اے مردمان راه دئے که اے گوَر و کِرّانی مێتگ و بازاران برئونت و په وت ورگ و وابجاهے شۆهاز بکننت، چێا که اِدا بَرّ و گیابانێن جاگهے.“


په هُدائے بادشاهیئے جار جنَگ و نادْراهانی دْرهبکشیا راهی داتنت.


ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان.


آ سجّهێنان که پت منا دنت، آ منی کِرّا کاینت. هرکَس که منی کِرّا کئیت، من آییا هِچبر چه وت دورَ نکنان.


په نَتُرسی هُدائے بادشاهیئے جاریَ جت و هُداوندێن ایسّا مَسیهئے بارئوا مردمی تالیمَ داتنت و هچکَسێا آ، مکنَ نکرت.


نون چۆن یکّێا تئوار بکننت که آییئے سرا باورِش نکرتگ؟ و چۆن یکّێئے سرا باور بکننت وهدے آییئے بارئوا چیزّے نه‌اِشکتگِش؟ و چۆن بِشکننت اگن کَسے آیانی کِرّا اے جارا مجنت؟


گڑا بزان که باور، چه پئیگامئے گۆش دارگا کئیت و پئیگامئے گۆش دارگ، چه مَسیهئے مِستاگئے جار جنَگا.


چێا که مَسیه هم وتی وَشنۆدیئے پدا نه‌اَت، اَنچُش که نِبشته اِنت: ”تئیی رَد و بد کنۆکانی رَد و بد، منی سرا کپتگ‌اَنت.“


تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّی‌اِش بدئے.


Volg ons:

Advertensies


Advertensies