7 جُستِش گپت: ”او استاد! بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و اِشیئے نزّیکّ بئیگئے نشانی چے اِنت؟“
یکّێا گۆن همے لیلُمپۆشێن مردا که کئورئے آپئے سربرا اَت، گوَشت: ”اے اجبّتێن کار چینچُک وهدا سَرجمَ بنت؟“
من اِشکت بله سرپد نبوتان، گڑا گوَشتُن: ”او منی واجه! اے سجّهێن چیزّانی آسَر چے بیت؟“
هما وهدا که ایسّا زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگاَت، آییئے مرید په هلوَت و اِهوتے آتکنت و جُستِش کرت: ”بگوَش بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و تئیی بادشاهیئے آیگ و دنیائے هلاسیئے نشانی، چے اِنت؟“
وهدے شما آ ’پلیت و بێران کنۆکێن بَژّناکا‘ هما جاگها گندێت که آییئے جاگه نهاِنت،“ وانۆک بزانت و شَرّ سرپد ببیت، ”هما که یَهودیَها اَنت دێم په کۆهان بتچنت.
شمارا راستێنَ گوَشان، تان اے سجّهێن جاور مئیاینت، اے نَسل و پَدرێچ هلاسَ نبیت.
آ وهدی ایسّایا گوَشت: ”چه اِشان که شما مرۆچی گِندگا اێت، رۆچے کئیت که یکّ سِنگے هم دومی سِنگئے سرا نمانیت. سجّهێنانَ پرۆشنت و کرۆجنت.“
ایسّایا گوَشت: ”هُژّار بێت، کَسے شمارا گُمراه مکنت. چێا که بازێنے په منی ناما کئیت و گوَشیت: ’من هما آن‘ و ’وهد آتکگ و نزّیکّ اِنت،‘ بله شما آیانی هبرا گۆن مکپێت.