لوکا 14:21 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

²¹ گُلام آتک و وتی هُدابُندی چه سجّهێنانی هالا سَهیگ کرت. هُدابُند اے هبرانی اِشکنگا سکّ زَهر گپت و هُکمی کرت: ’په اِشتاپی برئو، چه شهرئے تَنْک و رَهسران، سجّهێن نێزگار، مُنڈ، کۆر و لَنگان په اے مهمانیئے ورگا بیار.‘

لوکا 14:21 Kruisverwysings

زَبور 2:12

چُکّا بچُکّێت چۆ مبیت که زهر بگیپت و شما راهئے نێما گار و بێگواه ببێت، چیا که آ اَناگت بْرانزَ گیپت. بَهتاور هما اَنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بنت.

زَبور 38:7

سرێنا سۆچناکێن دردے تئورێنگا اِنت و جسما دْراهیے نێست.

مَتّا 11:28

او سرێن‌پرُشتگێن زهمت‌کَشّان! دێم په من بیاێت، من وت شمارا آرام و آسودگیَ بَکشان.

مَتّا 11:5

کۆر گِندگ و مئیم کنگا اَنت، لَنگ تَرّگ و راه رئوگا اَنت، گَرّی پاک و پَلگار بئیگا اَنت، کَرّ اِشکنگا اَنت، مُردگ زندگ بئیگا اَنت و بَزّگ و نێزگاران وشّێن مِستاگ سر بئیگا اِنت.

مَتّا 15:12

نون مرید آییئے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”زانئے که تئیی اے هبران پَریسی تئورێنتگ‌اَنت؟“

مَتّا 18:31

اے دگه گُلام چه اے سرگوَستئے گِندگا باز دلرنج بوتنت و سجّهێن هال و هبرِش په وتی هُدابُندا سر کرت.

مَتّا 20:7

گوَشتِش: ’مارا هچکَسا کار نداتگ.‘ باگئے هُدابُندا گوَشت: ’شما هم برئوێت و باگا کار کنێت.‘

لوکا 14:13

وهدے مهمانیَ کنئے، گڑا نێزگار و مُنڈ و لَنگ و کۆران بلۆٹ.

لوکا 14:20

سئیمیا گوَشت: ’من نۆکی سور کرتگ، پمێشکا آتکَ نکنان.‘

لوکا 14:22

رَندا، گُلام آتک و گۆن هُدابُندا گوَشتی: ’واجه! هرچے که تئو منا هُکم دات من هما ڈئولا کرت، بله اَنگت جاگه هست‌اِنت.‘

لوکا 14:24

شمارا راستَ گوَشان که چه ائولی لۆٹتگێن مردمان یکّے هم، منی مهمانیئے وراکانَ نچَشیت.“

لوکا 24:47

آییئے نامئے سرا، تئوبه و گناهانی پهِلّی باید په سجّهێن کئومان جار جنَگ ببیت. اے کارئے بُنگێج چه اورشَلیما بیت.

لوکا 9:10

وهدے ایسّائے کاسِد چه وتی سپرا پِر ترّت و آتکنت، وتی کرتگێن کارانی هالِش ایسّایا سر کرت. گڑا ایسّایا آ گۆن وت همراه کرتنت و بئیت‌سئیدا نامێن شهرێا شت تانکه چه مردمان دور و گِستا ببنت.

یوهَنّا 9:39

گڑا ایسّایا گوَشت: ”من په دادرسی کنگا اے دنیایا آتکگان، تانکه کۆر بینا ببنت و بینا کۆر.“

آکوب 2:5

او دُردانگان! گۆش دارێت. هُدایا اے دنیائے نێزگارێن مردم گچێن نکرتگ‌اَنت که باوَرا هستۆمند ببنت و هما بادشاهیا میراس ببرنت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان لبز و کئول کرتگ؟

اِلهام 19:15

چه اسپ‌سوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.

اِلهام 22:17

پاکێن روه و بانۆرَ گوَشنت: ”بیا.“ هما که اِشکنت، بِلّ گوَشیت ”بیا.“ هما که تُنّیگ اِنت، بِلّ کئیت، هما که لۆٹۆک اِنت بِلّ چه زِنداپا مُپت و بے زرّا زوریت.