23 نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگا شما شَبَّتئے رۆچا مردێنچُکّان سُنّتَ کنێت، چێا منی سرا زهر گپتگێت که من شَبَّتئے رۆچا یکّ مردمے سَرجما دْراه کرتگ؟
شَبَّتا برجاه بدارێت چێا که په شما گیشّێنگ بوتگ و پاک و پَلگار اِنت. هرکَسا اِشیئے بےاِزّتی کرت، آییئے سِزا مَرک اِنت. هرکَسا که اے رۆچا کار کرت، چه وتی مهلوکا سِندگَ بیت.
اۆدا مردے هستاَت که دستی هُشک و مُنڈ اَت. لهتێنا په بِڈّ و بُهتام جنَگئے نیمّۆنا چه ایسّایا جُست کرت: ”شَبَّتئے رۆچا کَسێئے دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟“
پَریسیان که دیست گۆن ایسّایا گوَشتِش: ”بچار! تئیی مرید اَنچێن کارَ کننت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نهاِنت.“
شَریَتا اے هم نئوانتگۆ که مزنێن پرستشگاهئے تها، دینی پێشوا شَبَّتئے بێهُرمتیا کننت بله اَنگت بێمئیار زانگ و لێکَگَ بنت؟
پمێشکا یَهودیان گۆن دْراه بوتگێن مردا گوَشت: ”مرۆچی شَبَّتئے رۆچ اِنت، ترا وتی نپادانی چست کنگئے هَکّ نێست.“
ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”من تهنا یکّ کارے کرتگ و شما سجّهێن چۆ هئیران و هَبَکّه اێت.
لهتێن پَریسیا گوَشت: ”اے مرد چه هُدائے نێمگا نئیاتکگ، پرچا که شَبَّتئے رَهبندئے سرا کارَ نکنت.“ دگه لهتێنا گوَشت: ”گُنهکارێن مردمے چۆن اے ڈئولێن مۆجزه پێش داشتَ کنت؟“ آیان گۆن یکدگرا تِپاک نکرت.