9 چێا که تان آ وهدی پاکێن کتابئے اے هبرا سَرپد نبوتگاَتنت که په ایسّایا اَلّمی اِنت که چه مُردگان جاه بجنت.
چیا که تئو منا مُردگانی جهانا یلهَ نکنئے و وتی دۆستدارا سَڑَگ و پوسّگا نئیلئے.
زۆر و تاگتُن کونزگی چُنڈے که هُشک بوتگ و زبانُن نُکّا لَچّتگ، منا مرکئے هاکا واپێنتگِت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”شما رَد وارتگ، چێا که نه چه پاکێن کتابان چیزّے سَرکِچَ ورێت و نه هُدائے واک و زۆرا سرپدَ بێت.
مَسیها په وتی شان و شئوکتئے رَسگا، اے سکّی و سۆری سگّگی نهاتنت؟“
بله مرید آییئے اے هبرا سرپد نبوتنت، چێا که په آیان رَمز و رازے اَت. چه ایسّایا جُست کنگِش هم تُرست.
ایسّائے مِرَگ و جاه جنَگا رَند، مُرید یاتا کپتنت که آییا وت اے هبر گوَشتگاَت. نون آیان هُدائے پاکێن کتاب و ایسّائے هبرانی سرا ایمان آورت.
آییا گۆن بازێن بئیان و مُهرێن دَلیلان پَدّر کرت که مَسیه باید اِنت سکّی و سۆری بسگّیت، بمریت و پدا چه مُردگان جاه بجنت. گوَشگا اَت: ”اے ایسّا که آییئے بارئوا من شمارا سهیگ کنگا آن، اے هما مَسیه اِنت.“
بله هُدایا چه مُردگان زندگ کرت و چه مَرکئے رنج و اَزابا رَکّێنت، چێا که نبوتنی اَت مَرک آییا وتی پنجگانی تها بداریت،