آکوب 5:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹¹ ما همایان بَهتاورَ زانێن که وتی زِندِش په سبر و اۆپار گوازێنتگ، شما اَیّوبئے سبر و تهمبُلئے بارئوا اِشکتگ و زانێت که هُداوندا آییئے آسر و آکبت چے کرت. چێا که هُداوند وت گَموار و مهربان اِنت.

آکوب 5:11 Kruisverwysings

زَبور 103:13

هما دابا که پتے په وتی چُکّان مهربان اِنت، همے پئیما هُداوند په هما مردمان مهربان اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت.

زَبور 103:8

هُداوند رهم کنۆک و مِهربان اِنت، هِژم گرگا دێرَ کنت و مِهرا سَررێچ اِنت.

زَبور 116:5

هُداوند مهربان و آدل اِنت، مئے هُدا، چه مِهر و رهما سررێچ.

زَبور 119:132

دێما گۆن من ترّێن و منی سرا رهم کن، انچُش که تئو مُدام گۆن وتی نامئے دۆست دارۆکانَ کنئے.

زَبور 145:8

هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت، هِژم گرگا دێرَ کنت و مِهری باز اِنت.

زَبور 37:37

بےائیبێن مردا بگند و نێکدلا بچار، چیا که سُهل و اێمنیئے شۆهاز کنۆکا آکبتے هست،

زَبور 51:1

او هُدا! په وتی مِهرا بچار و منی سرا رهم کن! چه وتی بێکِساسێن رهمتان ناپرمانیانُن گار کن.

زَبور 78:38

بله آ اَنگت مهربان اَت و آیانی گناهی بَکشِتنت و سجّهێنی نکُشتنت. رند په رندا وتی هِژمیَ داشت و وتی سجّهێن گزبی درشانَ نکرت.

زَبور 86:15

بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.

زَبور 86:5

تئو، او هُداوند، نێک و بَکشنده ائے و په آیان چه مِهرا سررێچ ائے که گۆن تئو پریاتَ کننت.

زَبور 94:12

او هُداوند! بَهتاور اِنت هما که تئو آییا اَدبَ کنئے، هما که تئو گۆن وتی شَریَتا آییا تالیمَ دئیئے.

دَرگوَز 34:6

هُداوند جار جنانا موسّائے دێما گوَست: ”هُداوند آن، هُداوند، رهمان و مِهربانێن هُدا من آن. گزبئے آرَگا دێرَ کنان و چه مِهر و وپایا پُرّ آن.

دانیال 9:9

رهمت و پهِلّی گۆن مئے هُداوندێن هُدایا اِنت بِلّ تُرے ما چه آییا یاگی بوتگێن.

مَتّا 10:22

سجّهێن مردم، په منی نامئے سئوَبا چه شما نَپرتَ کننت. بله هما که تان آهِرا سکّیانَ سگّیت، آ رَکّیت.

لوکا 1:50

آییئے مِهر و رهمت، هما سجّهێنانی پُشت در پُشتا مانیت که آییئے تُرسِش دلا هست‌اِنت.

لوکا 11:10

چێا که هرکَس بلۆٹیت، آییا رسیت. هرکَس شۆهاز بکنت، درَ گێجیت. هرکَس دروازگا بٹُکّیت، په آییا پَچَ بیت.

لوکا 6:36

هما ڈئولا که شمئے آسمانی پت رَهمدل اِنت، شما هم رَهمدل ببێت.

پولُسئے کاگد په رومیان 2:4

یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟

آکوب 1:12

بَهتاور هما اِنت که وتی آزمائِش و چَکّاسان مُهرَ اۆشتیت. پرچا که وهدے آ چه چَکّاسان سربلندَ بیت، زِندمانئے هما تاج آییا رسیت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان واده کرتگ.

آکوب 1:2

او براتان! وهدے وڑ وڑێن چَکّاس و آزمائِشانَ کپێت، اے چیزّا سررێچێن شادهیے بزانێت.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 1:13

وتی لانکا ببندێت و هُژّار ببێت. زِندا په شِهم و رَهداری بگوازێنێت. وتی اُمێتا په هُدائے هما رهمتان ببندێت که ایسّا مَسیه وتی زاهر بئیگئے وهدا په شما رسێنیتِش.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 3:14

اگن په شمئے نێکێن کاران شمارا آزار برسیت، اَنگت هم شما بَهتاور اێت. چه آیانی پادتراپان متُرسێت و پرێشان مبێت.

پِتْرُسئے دومی کاگد 2:9

گڑا همے پئیما هُداوندَ زانت که وتی پهرێزکارێن مردمان چۆن چه چَکّاسان برَکّێنیت و بدکاران سِزا بدنت تان هما وهدا که دادرسیئے رۆچ برسیت.