10 هُداوندئے بارگاها، بێکِبر و دربێش ببێت و هُداوند شمارا بُرز و سرپرازَ کنت.
آ نێزگارا چه هاکا و هاجتمندا چه پُرانی هاکۆٹا چستَ کنت.
هُداوند بێکِبران کُمکَّ کنت، بله بدکاران زمینا دئورَ دنت.
نون دژمنانی انگرّا سرپرازَ بان و گۆن شادمانیانی کوکّارا آییئے تمبوئے تها کُربانیگَ کنان، هُداوندا په سئوت و سازَ نازێنان.
وتی مردمان برَکّێن و وتی کئوما برکت بدئے، آیانی شپانک بئے و تان اَبد وتی کۆپگا بجّلِش.
او هُداوند! ترا شان و سئوکتَ دئیان، چیا که تئو منا چه جُهلانکیان چست کرت و نهاِشتِت دژمن منی سرا شادهی بکننت.
موسّا و هارون پِرئونئے کرّا شتنت و گوَشتِش: ”هُداوند، اِبرانیانی هُدا چُشَ گوَشیت: ’تان کدێن گروناکَ بئے و منی دێما اۆشتئے و وتا بێکِبرَ نکنئے؟ منی مهلوکا بِلّ که رئوت و منا پرستشَ کنت.
چێا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت، کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.
آییا، هُکمران چه وتی تَهتان سرشَکون و گریب، بُرز و سرپراز کرتگاَنت.
چێا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت، کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.“
نون من شمارا گوَشان: پَریسی نه، بله هما مالیاتگیر نێک و پهرێزکار بوت و لۆگا شت، چێا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت، کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.“
پمێشکا، هُدائے پُرواکێن دستئے چێرا وتا بێکِبر و دربێش بکنێت تانکه آ، وتی گیشێنتگێن وهدا شمارا بُرز و سرپراز بکنت.