6 بله شما نێزگارانی بےاِزّتی کرتگ. اے هستۆمند نهاَنت که شمئے سرا سِتمَ کننت و شمارا گِّرێننت و هَکدیوانانَ برنت؟
آییئے شکار، لگتمال و زار و وارَ بنت، آییئے دستا گار و گُمسارَ بنت.
بله اَلبت تئو گندئے. سَکّی و سۆریانَ گندئے، تان کار و اِهتیارا وتی دستا بدارئے. بزّگ و بێچارگ وتا تئیی سپردگَ کننت، چۆرئوانی مَدَت کنۆک تئو ائے.
بدکار گۆن کِبر نِزۆرێنان شکارَ کنت، بِلّ که وتی پندلانی داما گرپتار ببیت.
مێتگ و آبادیانی کمینا نندیت، چێر و پناهێن جاهان بێگُناهانَ کُشیت، چێرکایی بێوسانی شکار کنگئے شۆهازا اِنت.
هُداوندَ گوَشیت: ”چه نِزۆرێن مردمانی لگتمالی و هاجتمندانی نالگانی سئوَبا نون جاهَ جنان. من اِشان هما پئیما اێمنیَ بَکشان که اِشانی اَرمان اِنت.“
شما سِتم دیستگێنانی شئوربندیان ریشکندَ کنێت، بله هُدا اِشانی پناهگاه اِنت.
ایسّایا گوَشت: ”منا جِنّ پِر نێست. من وتی پتا باز اِزَّتَ دئیان، بله شما منا بےاِزّتَ کنێت.
بله یَهودیان، شرپدار و هُداتُرسێن جنێن و شهرئے نامدارێن مردێن، پولُس و بارنابائے آزار دئیگ و بدواهیا شۆرێنتنت و آاِش چه آ دَمگا در کناێنتنت.
بله وهدے ندیستنتِش، یاسون و دگه لهتێن باوَرمندێن براتِش گپت و گِرّان کنان شهرئے مسترانی جِرگها پێش کرتنت. آ په کوکّار گوَشگا اَتنت: ”اے مردمان، دنیا په سر زرتگ و نون اِدا آتکگاَنت.
آ وهدا که گَلّیو اَکایَهئے دَمگئے والی اَت، یَهودی مُچّ بوتنت و پولُسئے سرا اُرُش و هملهاِش برت، گپت و هَکدیوانئے دێما پێشش کرت.
بله شاوولا، کِلیسائے برباد کنگ بِندات کرت. لۆگ په لۆگَ شت، مردێن و جنێن چه لۆگان درَ کرت، کَشّان کنانَ برت و جێلَ کناێنتنت.
شما اَتلسپۆشا گۆن شَرّێن چمّے بچارێت و بگوَشێت: ”بیا، بیا بُرزا بنند“، بله گۆن آ بَزّگا بگوَشێت: ”اۆدا بۆشت“، یا: ”منی پادانی دێما بنند“،
بچارێت، انّون هما کارنده و دِهکانانی مُزّ شمئے هلاپا کوکّارَ کنت، که آیان شمئے ڈگارانی کِشار رۆن و مۆش کرتگاَنت و شما گۆن مَندر و رپک آیانی مُزّ نداتگ. آ رُنۆکانی اے پریات، زۆرمندێن هُداوندئے گۆشا رَستگ.
شما تچک و پهرێزکارێن مردم مئیاریگ کرتگ و کُشتگاَنت. آ شمئے هلاپا نهاۆشتاتگاَنت.