26 نوها گوَشت: ”هُداوندا سَتا بات، سامئے هُدایا. کَنهان، سامئے گُلام بات.
بُرزێن اَرشئے هُدایا ستا و سنا بات که دژمنی تئیی دستا داتنت.“ گڑا اِبراما، آییارا چه هر چیزّا دَهیَکّ دات.
گوَشتی: ”هُداوندا سَتا بات، منی واجه اِبراهێمئے هُدایا که گۆن منی واجها وتی مِهر و وپاداریای برجاه داشتگ و دێم په منی واجهئے سیادانی لۆگئے اے سپرا منی رهشۆن بوتگ.“
کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. وتی براتانی واجه باتئے و تئیی ماتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. هرکَس ترا نالتَ کنت، وت نالتی بات و هرکَس که ترا برکتَ دنت، آییا برکت برسات.“
اِساکا گوَشت: ”من آییارا تئیی واجه کرتگ و آییئے سجّهێن سیاد آییئے هِزمتکار کرتگاَنت. من آییارا گۆن دان و تازگێن شرابا رِزک و رۆزیگ بَکشاتگ. نون په تئو چے کرتَ کنان، منی چُکّ؟“
تئو په زهم وتی رۆزیگا درَ گێجئے و وتی براتئے هِزمتا کنئے، بله وهدے بێزارَ بئے، وتی براتئے جُگا چه وتی گردنا کَشّئے و چَگلَ دئیئے.“
بَهتاور هما مردم اَنت که همے ڈئولا بنت، بَهتاور هما اَنت که هُداوند آیانی هُدا اِنت.
بُنپیرُک همایانیگ اَنت و مَسیه هم که سجّهێنانی هُدا اِنت، جِسمی هسابا چه همایانی نَسل و پَدرێچا اِنت. آییا مُدام ستا و سنا بات. اَنچُش بات. آمین.