2 اِبراهێما وتی جَن سارَهئے بارئوا گوَشت: ”منی گُهار اِنت.“ گڑا گِرارئے بادشاه اَبیمَلِکا وتی مردم رئوان داتنت و سارَهی وتی کِرّا بُرت.
پِرئونئے اَپسَران که سارایی دیست، پِرئونئے کِرّا آییئے ساڑایگا لگّتنت و سارایی پِرئونئے کَلاتا برَگ بوت.
سارَه چۆناها وَه منی گهار اِنت که منی پتئے چُکّ اِنت، بِلّ تُرے منی ماتئے چُکّ نهاِنت، بله رندا ما سور کرت و آ منی لۆگی بوت.
همے وهدا اَبیمَلِک و آییئے لشکرئے مستر پیکولا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”تئو هرچے که کنئے، هُدا گۆن تئو گۆن اِنت.
چۆ بوت که آ سرڈگارا ڈُکّالے کَپت، اَبێد چه آ پێسری ڈُکّالا که اِبراهێمئے وهدا بوتگاَت. اِساک، گِرارا شت، پیلِستیانی بادشاه اَبیمَلِکئے کِرّا.
نون اَبیمَلِکا گۆن اِساکا گوَشت: ”چه مئے کِرّا برئو. تئو سکّ زۆرمند ائے و چه مئے هَدّا در ائے.“
وهدے اۆدئے مردێنان چه اِساکا آییئے لۆگیئے بارئوا جُست کرت، چه تُرسا نگوَشتی که منی لۆگی اِنت، گوَشتی: ”منی گُهار اِنت.“ آییا دلا هئیال کرتگاَت چۆ مبیت که اِدئے مردێن منا بکُشنت و رِبِکّایا ببرنت که آ شَررَنگے.