8 هُداوندا، اے مردم چه اۆدا سجّهێن زمینئے سرا شِنگ و شانگ کرتنت و اِشان شهرئے اَڈّ کنگئے کار بند کرت.
اِبِرا دو مردێنچُکّ بوت، یکّێئے نام پێلِگ اَت، چێا که همے وهدا زمین بهر و بانگ بوت. براتئے نامی یُکتان اَت.
نوهئے مردێنچُکّانی کَبیله، آیانی سَر و بُنئے رِد و بندئے سرا، آیانی کئومانی هسابا همِش اَتنت. توپّانا رَند چه همِشان سجّهێن کئوم زمینئے سرا شِنگ و تالان بوتنت.
چه اِشان تئیابدَپی مردم وتی سرڈگاران تالان بوتنت، هر یکّے گۆن وتی جندئے زُبانا، وتی کَبیلهانی هسابا، وتی کئومانی تها.
گوَشتِش: ”بیا په وت شهرے اَڈَّ کنێن، اَنچێن بُرجے مانی ببیت که سَرٹُلّی آسمانا سر ببیت، تانکه په وت نامے اێر بکنێن که سجّهێن زمینئے سرا شِنگ و شانگ مبێن.“
پمێشکا آ شهرئے نام بابِل بوت که هُداوندا اۆدا سجّهێن دنیائے یکّێن زُبان گَڑ و مَنج کرت. آییا مردم چه اۆدا زُرتنت و سجّهێن زمینئے سرا شِنگ و شانگ کرتنت.
نالَت بات اِشانی ترُندێن هِژما، اِشانی بێرَهمێن کَهرا. آکوبئے مُلکا یکّ یَکِّشَ کنان، اِسراییلئے مُلکا شِنگ و شانگ.
هُداوند، کئومانی شئوربندیان پَچَ رێچیت و راجانی کارسازیانَ کرۆجیت.
تئیی دژمن، او هُداوند، اَلّم گار و گمسارَ بنت و سجّهێن بدکار، شنگ و شانگ.
آییا گۆن وتی پُرزۆرێن باسکا، مزنێن کار و کِرد پێش داشتگ و هما که وتی دلا بازێن پَهرِش بستگ، آییا شِنگ و شانگ کرتگاَنت.