18 نون اگن من هما چیزّان پدا ببندان که من وت کَرۆتکگاَنت، گڑا سابت کنگا آن که شَریَتئے پرۆشۆکے آن.
اگن گۆن تئیی وراکێئے ورگا تئیی برات دِلرنجَ بیت، گڑا چه اِد و رَند مِهرئے تها گام نجنَگا ائے. په وتی وراکا آییا تباه مکن که مَسیه په هماییا مُرت.
بُرُّک و سُنّتا هما وهدا اَرزش هست که شَریَتا برجاه بدارئے بله اگن شَریَتا بپرۆشئے گڑا بزان سُنّت کنگ نبوتگئے.
بله اگن مئے بدکاری هُدائے پاکی و پَلگاریا پَدّرَ کنت، گڑا چے بگوَشێن؟ هُدا نااِنساپ اِنت که آییئے کَهر و گَزب مئے سرا کپیت؟ (نون من اِنسانی هبر کنگا آن.)
من هُدائے رهمتان پادمالَ نکنان، چێا که اگن پاکی و پَلگاری شَریَتئے رندگیریئے سئوَبا بِرستێن، گڑا مَسیهئے مَرکا هچّ مانا نبوتگاَت.
او براتان! من وَه نون سُنّت کنگئے وازا کنگا نهآن و پمێشکا آزار دئیگ بئیگا آن. اگن من سُنّت کنگئے واز بکرتێن، گڑا چه سَلیبئے پئیگاما کَسّا بَد نبُرتگاَت.