2 گۆن گێشترێن مردمان گۆن مکپ و بدێن کار مکن. جێڑهێئے سرا که شاهدیَ دئیئے، اِنساپا لگتمال مکن، بِلّ تُرے گێشترێن مردم هما نێمگا اَنت.
آ اَنگت نئوَپتگاَتنت که چه سُدومئے هر کُنڈا سجّهێن مردێن، پیر و وَرنا آتکنت و لۆگِش اَنگِرّ کرت.
هُدایا دیست که زمین سِلّ بوتگ، چێا که دنیائے سجّهێن مردمان بدێن راهے گِپتگاَت.
هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”تئو گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان بۆجیگئے تها برئو، چێا که منَ گِندان که اے نَسلا پهرێزکار تئو ائے.
تانکه آ په اِنساپ تئیی کئومئے سرا دادرسی بکنت، سِتَم دیستگێنانی سرا په اَدل.
گڑا پیلاتوسا، که لۆٹتی مردمان چه وت رزا بکنت، باراباس آزات کرت و ایسّا، شلّاک جناێنت و داتی که سَلیبئے سرا بدْرنجنتی.
بله په ایسّائے مئیاریگ کنگا گۆن آیانی شئور و هبران همدل نهاَت. آ، یَهودیانی شهر اَریماتیائے مردمے اَت و هُدائے بادشاهیئے رَهچار و وداریگ اَت.
دو سال همے دابا گوَست و پیلیکْسئے جاگها، پورکیوس پِستوس والی بوت. پیلیکْسا په یَهودیانی رزا کنگا، پولُس بَندیجاها داشت.
بله پِستوسا لۆٹت یَهودیان وتی مِنّتوار بکنت، پمێشکا چه پولُسا جُستی کرت: ”تئو اورشَلیمئے رئوگا رزا ائے، که من همۆدا هَکدیوان بکنان و اے اَڑا بگیشّێنان؟“
هرچُنت آ چه هُدائے هُکما سهیگ اَنت که چُشێن کارانی کنۆک مَرکئے لاهک اَنت، بله اَنگت نه تهنا وت آ کارانَ کننت، دگرانی هم چُشێن کارانی پُشتَ بنت.