19 آیان گۆن موسّایا گوَشت: ”تئو وت گۆن ما هبر کن و ما تئیی هبرا گۆشَ دارێن، بله مئیل که هُدا گۆن ما هبر بکنت. اگن هُدا گۆن ما هبر بکنت، ما مرێن.“
آییا پسّئو دات: ”من باگا تئیی پادبرَمش اِشکت و منا تُرسِت چێا که جاندر اَتان، پمێشکا من وتا چێر دات.“
پمێشکا آکوبا آ جاگهئے نام پَنیاێل کرت. گوَشتی: ”گۆن هُدایا دێم په دێم بوتان، بله اَنگت منی جان رَکّت.“
تئو منی دێما دیستَ نکنئے، چێا که هرکَسا که منی دێم دیست، زندگَ نمانیت.
اے هما موسّا اَت که گۆن پرێشتگا هۆر، مئے پت و پیرُکانی مُچّیا گیابانا گۆن اَت. پرێشتگا سینائے کۆهئے سرا گۆن آییا تْران کرت و موسّایا همۆدا هُدائے زِند بَکشۆکێن هبر گپتنت تان آیان په ما سر بکنت.
گڑا شَریَت چێا دئیگ بوتگ؟ شَریَت اِنسانئے ناپرمانیانی سئوَبا دئیَگ بوتگ. پرێشتگان آورت و میانجیگرێن مردمێئے، بزان موسّائے دستا دات و تان هما وهدا کارامَد اَت که هما چُکّ، بزان مَسیه بیئیت که آییئے آیَگئے کئول دئیگ بوتگاَت.