14 هِشت و بَتانَهئے اَڈّ کنگِشَ پرماتنت و ڈگارانی سرا هر دابێن گرانێن کارِشَ گپتنت و آیانی زندگیاِش اَزاب کرت. سجّهێن کارِش په بێرَهمی پرماتنت.
گڑا هُداوندا گوَشت: ”دلجم بئے و بزان که تئیی نَسل و پَدرێچ اَنچێن سرڈگارێا دَرامَدێئے پئیما جَهمنندَ بیت که آ مُلک آیانی نهاِنت. تئیی اۆبادَگ اۆدا گُلامَ بنت و تان چار سد سالا زُلم و زۆراکیئے آماچَ بنت.
”آیان منا چه ورناییا سکّ باز آزار داتگ،“ اِسراییل بگوَشات:
تُرے گواش و آهُرّانی تها واب ببئے کپۆدرانی بال نُگرهپۆشَ بنت و پُٹِش تِلاهرنگ.
”بارُن چه آییئے کۆپگا دور کرت و دست چه گرانێن سَپتا آزات کرتنت.“
بادشاه و آییئے مَنسبداران، بیگارگیر اِشانی کارمستر کرتنت که اِشانی سرا زۆراکی بکننت و گرانێن کارِش ببندنت. بنی اِسراییلیان په پِرئونا دو شهر اَڈّ کرت. یکّێئے نام پیتوم اَت و یَکّێئے رَمِسێس. دوێن اَمباری شهر اَتنت.
مِسریان اِسراییلی په بێرَهمی کارَ بَستنت.
مِسرئے بادشاها گۆن اِبرانی جَنبۆگان هبر کرت. یکّ جَنبۆگێئے نام شیپرَه اَت و دومیئے پووَه.
ماه و سال گوَستنت و همے نیاما مِسرئے بادشاه مُرت. اِسراییلی چه وتی گُلامیا نالَگ و پِریاتا اَتنت. آیانی اے نالَگ و پِریات بُرزاد شت و هُدایا سر بوتنت.
”من تئیی هُداوندێن هُدا آن، هما که ترا چه مِسرا در کرت و آورت، چه هما مُلکا که اۆدا گُلام اَتئے.
موسّایا گۆن اِسراییلیان اے هبر کرتنت، بله وتی پرُشتگێن اَرواه و گرانێن زهمتانی سئوَبا موسّائے هبرِش گۆش نداشت.
آییا مئے کئوم رَد دات و رێپێنت، مئے پیرێنانی سرا باز زُلم و زۆراکی پِرّێنت و هُجّ کرتنت که وتی نُنُّکێن چُکّان، چه لۆگان ڈنّا دئور بدئینت که بمرنت.
من مِسرئے سرڈگارا وتی مردمانی سکّی و سۆری دیستگاَنت، آیانی پریات و زاری اِشکتگاَنت، په آیانی رَکّێنگ و آزات کنگا اێر آتکگان. بیا، نون من ترا پدا مِسرا رئوانَ دئیان.‘