18 هما وهدا که آ گۆن من هبرا اَت من دێم په چێر وَپت و سکّ واب کپتان. آییا منا دست پِر کرت و اۆشتارێنت.
وهدے رۆچ اێر نِندَگا اَت، اِبرام گرانێن وابێا گِپت و بَزێن و تُرسناکێن تهاریێا آییئے سرا مان شانت.
پوره انسانئے ڈئولێنێا منی لُنٹ دست پِر کرتنت. گڑا من وتی دپ پَچ کرت و گۆن هماییا که منی دێما اۆشتاتگاَت، هبر کنگا لگِّتان. گوَشتُن: ”او منی واجه! اے شُبێنا منا سکّ پَدَرد کرتگ و هچّ زۆر و واکُن نێست.
هما که انسانێئے ڈئولا اَت، منا پدا دستی جت و زۆرمندی کرت.
گڑا آ منی نزّیکّا همۆدا آتک که من اۆشتاتگاَتان. منا تُرسے جانا کپت و دێم په چێر کپتان. آییا منا گوَشت: ”سرپد بئے، او انسانئے چُکّ! شُبێن هلاسیئے وهدئے بارئوا اِنت.“
گڑا منِ دانیالا، سکّ دَم بُرتگاَت و تان چیزّے رۆچا نادراه بوتان. رندا پدا پاد آتکان و بادشاهئے کاران دَزگٹّ بوتان بله منا شُبێنا هئیران کرتگاَت و چه سرپدیئے هَدّا در اَت.
چه دْوایا که پاد آتک، مریدانی نێمگا پِر ترّت، دیستی که چه بازێن گَم و اَندۆهان، واب کپتگاَنت.
پِتْرُس و آییئے همراه آکوب و یوهَنّا سکّ وابێنگ اَتنت، بله وهدے شَرّ آگه بوتنت، گڑا دیستِش که ایسّا په شان و شئوکتے گۆن موسّا و اِلیاسا یکجاه اۆشتاتگ.
نون، پمێشکا هَکدیوانا آرگ بوتگان که هُدائے هما لَبز و کئولئے سَرجم بئیگا دلجم و سَدّک آن که آییا گۆن مئے پت و پیرُکان کرتگ.
من که دیست، پوره مُردگے بوتان و آییئے پادانی دێما کپتان. وتی راستێن دستی منی سرا اێر کرت و گوَشتی: ”متُرس، من ائولی و آهری آن.