29 او بادشاه! نپادئے سرا تئیی هئیال آیۆکێن وهدئے نێمگا شتنت که بارێن چے بئیگی اِنت. هما که رازان پدّرَ کنت، ترا پێشی داشت که آیۆکێن وهدا چے بیت.
گڑا ایسُّپا گۆن پِرئونا گوَشت: ”تئوِ پِرئونئے دوێن واب یکّ اَنت. هما کار که هُدا دێمترا کنتی، په تئوِ پِرئونا پدّری کرتگ.
هما اِنت که چێر و اندێمێن رازان پدّرَ کنت، هما اِنت که زانت تهاریا چے هست و رُژنایی هماییئے همراه اِنت.
او منی پت و پیرکانی هُدا! من تئیی شُگرا گران و تئیی تئوسیپا کنان، چێا که تئو منا زۆر و هکمت داتگ. انّون هم اے تئو ائے که په من هما چیزِّت زاهر کرتگ که ما چه تئو لۆٹتگ، چێا که تئو نون بادشاهئے جێڑه په ما پدّر کرتگ.“
بله آسمانا هُداے هست که رازان پدّرَ کنت و هماییا په تئوِ بادشاه نِبوکَدنِزَرا زاهِر کرتگ که آیۆکێن رۆچان چے بیت. اے تئیی واب اِنت و هما شُبێن اَنت که وهدے تئو وتی نپادئے سرا تچک اَتئے، تئیی سرئے تها چکرّگا اَتنت.
اَنچُش که تئو دیست، سِنگ چه کۆهێا سِندگ بوت، مردمی دستێا نَسِست، و آسن، بْرنج، گِل، نُگره و تلاهی هورت کرتنت. او بادشاه! مزنێن هُدایا په تئو پدّر کرتگ که دێمتِرا چے بیت. پمێشکا واب راست اِنت و اِشیئے مانا هم پَکّا اِنت.“
بادشاها گۆن دانیالا گوَشت: ”بێشک تئیی هُدا، هُدایانی هُدا اِنت و بادشاهانی هُداوند اِنت و رازانی پدّر کنۆک، چێا که تئو اے راز پدّر کرت کرتگ.“