8 شاوول چه زمینا پاد آتک، بله وهدے چمّی پَچ کرتنت هچّی مئیم نکرت. همراهان دستا گپت و دَمِشْکا سر کرت.
شپئے وهدا آییا وتی همراه ٹۆلی ٹۆلیا بهر کرتنت و دژمنئے سرا اُرُشی کرت و پرۆشی داتنت و تان هوبَها، که دَمِشکئے شمالا اِنت، آیانی رندا کپت.
پرێشتگان، دروازگئے دپئے مردمانی، وَرنا و پیرێنانی چمّ تهار کرتنت که دروازگا در گێتک مکننت.
هُداوندا گوَشت: ”بنیآدمئے دپ کئیا جۆڑ کرتگ؟ کئے اِنسانا گُنگ و کَرَّ کنت؟ کئے اِنسانا چَمپَچ و کۆرَ کنت؟ منِ هُداوند نهاِنت؟
بچار، انّون هُداوند ترا گیپت، کۆرَ بئے و تان وهدێا، رۆچئے رُژناییا دیستَ نکنئے.“ هما دمانا، آییئے چمّان مُج و تهارۆکیا مان شانت. دَزمۆش کنان شۆهازا لگّت که کَسے آییئے دستا بگیپت و راها سۆج بدنت.
همراهان منا دستا گپت و دَمِشْکئے شهرا برت، چێا که چه هما تْرندێن رُژنئے گِندگا منی چمّانی رُژنایی شتگاَت.
هما دمانا، چه آییئے چمّان کُچَلپئیمێن چیزّے کپت و آییئے چمّانی رُژن پدا آتک. گڑا آ پاد آتک و پاکشۆدیای کرت.
تان سئے رۆچا کۆر بوت، نه آپی وارت و نه وراک.
دێم په اورشلیما په هما مردمانی گندگا نشُتان که چه من پێسر په کاسدیا گچێن کنگ بوتگاَتنت. اَرَبستانا شتان و رندا دَمِشکا واترّ بوتان.