19 آیان پَسّئو دات: ”وت شئور بکنێت، شمئے هبرئے زورگ شرتر اِنت یا هُدائے؟
او هاکمان! شمئے بێتئواری نااِنساپی نهاِنت؟ مردمانی نیاما په اِنساپ دادرسیَ کنێت؟
بله جَنبۆگان چه هُدایا تُرست و آ ڈئولا نکرتِش که مِسرئے بادشاها گوَشتگاَتنت و مردێنچُکِّش نکُشتنت.
بله او بادشاه! اگن چُش مبیت هم، تئو باید اِنت بزانئے که تئیی هُدایانی هِزمتا نکنێن و تئیی مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتا سُجدهَ نکنێن.“
نون وهدے دانیال سهیگ بوت که چُشێن پَرمانے دَسهَتّ کنگ بوتگ، وتی لۆگئے هما بُرزی کۆٹیا شت که دریگی دێم په اورشَلیما پَچَ بوتنت و اَنچۆ که مُدام کرتگاَتی، رۆچے سئے رندا کۆنڈانَ کپت، دْواییَ کرت و وتی هُدائے شُگریَ گپت.
گوَشتِش: ”کئیسَرئے.“ نون ایسّایا درّاێنت: ”گڑا کئیسَرئیگا کئیسَرا بدئیێت و هُدائیگا هُدایا بدئیێت.“
ایسّایا پِتْرُس و یوهَنّا دێم داتنت و گوَشتی: ”بِرئوێت سَرگوَزئے ائییدئے شامئے تئیاریا بکنێت که بوَرێن.“
زاهرا مچارێت و پئیسله مکنێت، وتی شئور و هُکمان په اِنساپ ببُرّێت.“
آیان که پِتْرُس و یوهَنّائے دِلێری و بهادُرّی دیست و زانتِش که آ ناواننده و آمیێن مردم اَنت، هئیران بوتنت. رندا پَجّاهِش آورتنت، که آ ایسّائے همراه بوتگاَنت.
”ما هُکم نکرتگاَت دگه برے په اے ناما مردمان درس و سَبکّ مدئیێت؟ بله شما اورشَلیمئے سَرجمێن شهر گۆن وتی تالیمان پُرّ کرتگ. لۆٹێت آ مردئے هۆنا مئے گردنا بلَڈّێت؟“
پِتْرُس و آ دگه کاسِدان پَسّئو دات: ”باید اِنت چه انسانان گێشتر، هُدائے مَنّۆک ببێن.“
همے کار شَرّ اَنت و مئے نجات دئیۆکێن هُدایا دۆستَ بنت،
گڑا شما وتی نیاما پَرک و پێرے نهاِشت و گۆن وتی سِلّێن هئیالان اێر جنَگی کارے نکرت؟