23 کَسے که اے پئیگمبرئے هبرانی سرا دلگۆش مکنت، چه کئوما سِندگ و در کنگَ بیت.‘
هرکَس که منی سرا باوَرَ کنت و پاکشۆدیَ کنت، آ رَکّیت. بله کَسے که منی سرا باوَرَ نکنت، مئیاریگَ بیت.
البت په هما مردما که منا نمَنّیت و منی هبرانَ نَزوریت، دادرَسے هست که آییا مئیاریگ بکنت. هما هبر که من کرتگاَنت، آهِرتئے رۆچا آییا مئیاریگَ کننت.
من پمێشکا شمارا گوَشت که وتی گناهانی تها مرێت. اگن شما باور مکنێت که من هما آن، شما وتی گناهانی تها مرێت.“
گڑا، همایان که آییئے کُلئو و پئیگام زرت، پاکشۆدی هم کرت و آ رۆچا، کِساس سئے هزار مردم گۆن باوَرمندان هۆر بوت.
زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگاَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگاَت.
اگن کسێئے نام ”زِندئے کتابئے“ تها نبشته نهاَت، آ، آسئے گوَرما دئور دئیگ بوت.