پولُس سهیگ اَت که سرۆکانی دیوانئے لهتێن باسک، سَدوکی و لهتێن پَریسی اَنت، پمێشکا آییا په بُرزتئواری دَرّاێنت: ”او براتان! من پَریسیے آن و منی پت و پیرُک هم پَریسی بوتگاَنت، مرۆچی اے هَکدیوانئے دێما پمێشکا اۆشتارێنگ بوتگان که منی باور و اُمێت اِنت که هُدا مُردگان پدا زندگَ کنت.“
اے راست اِنت که من باید اِنت شما سجّهێنانی بارئوا اَنچُش پِگر بکنان که پِگر کنگا آن، چێا که شما منی دلا اێت. تُرے من زمزیلان ببان یا وشّێن مِستاگئے دێمپانی و سابِت کنگا، شما سَجّهێن هُدائے رهمتان گۆن من شریکدار اێت.