9 آ پولُسئے هبران اِشکنگا اَت، پولُسا تچکاتچک آییئے نێمگا چارِت و زانتی که آییا په دْرهبکشیا ایمان و باور هست.
پمێشکا آییا اۆدا بازێن مۆجزه پێش نداشت، چێا که مردمان آییئے سرا باور نێستاَت.
گڑا ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”او بانُک! تئیی باور مُهر و رێدگ اِنت، پمێشکا هما ڈئول که تئو لۆٹئے اَنچُشَ بیت.“ هما دمانا آییئے جنکّ دْراه بوت.
وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و گۆن وتی همراهان گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان که اِسراییلیانی نیاما هم من چُشێن مُهرێن سِتک و باور ندیستگ.
ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گوَشتی: ”او منی جنکّ! دلا مزن کن، تئیی سِتک و باوَرا ترا رَکّێنتگ.“ هما دمانا جنێن دْراه بوت.
ایسّایا گوَشت: ”برئو که تئیی ایمانا ترا دْراه کرت.“ کۆر هما دمانا بینا بوت و ایسّائے همراهیا رئوان بوت.
ایسّایا که آیانی سِتک و باور دیست، گۆن لَنگا گوَشتی: ”او منی چُکّ! تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“
ایسّایا پدا وتی دست آییئے چمّانی سرا پِر مُشتنت، اے رَندا، آییئے چمّ پکّا شَرّ بوتنت و سجّهێن چیزّی شَرّیا دیستنت.
کُرنیلیوسا گۆن تُرسے پرێشتگئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی: ”جی واجه! چے گوَشئے؟“ پرێشتگا پَسّئو دات: ”تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها رَستگ.
پِتْرُس و یوهَنّایا وتی چمّ آییارا سکّ داتنت. پِتْرُسا گوَشت: ”مئے نێمگا بچار.“