«Ku huoŋgu-na, u ka bir waŋ baa bamaŋ dii u nanyuɔŋgu-na wuɔ: ‹Halaaŋ mi caaŋ-nu, Diiloŋo gãaŋ baa namaa fuɔ! Dãŋgbɔguɔŋgu maŋ diyaa ta ku cie *Sitãni‑i baa u pɔpuɔrbiemba‑i, taa na kã ku yaa nuɔ‑i!
Moloŋ cɛ̃mɛl da di waa-niɛ, aa kutieŋo bĩ-ni, da na ta na kã hũmelle-na, gbãŋ baa-yo ŋ cãrã-yuɔ. Ni ma'i sĩ, duɔ kã baa-ni fãamaambaa-ba wulaa, ba ka hã kpãŋkpannintaamba baa-ni ba dii-ni kaso.
Da mi fiɛ hũu-ma, fobãmbãale dii i hɔlma-na. Molo siɛ gbãa hel bande‑i-na a karnu kã namaa terieŋgu-na, aa molo siɛ bi gbãa hel namaa terieŋgu-na a karnu jo bande‑i-na.›
Na saa da, umaŋ duɔ u sa ce hujarre, gɛ̃ŋgɛryiiŋgu-na, Diiloŋo siɛ bi ji ce hujarre kutieŋo-na. Ŋga hujarrentieŋo baa tie holle baa yiiŋgu faŋgu maama‑i.