«Ku huoŋgu-na, u ka bir waŋ baa bamaŋ dii u nanyuɔŋgu-na wuɔ: ‹Halaaŋ mi caaŋ-nu, Diiloŋo gãaŋ baa namaa fuɔ! Dãŋgbɔguɔŋgu maŋ diyaa ta ku cie *Sitãni‑i baa u pɔpuɔrbiemba‑i, taa na kã ku yaa nuɔ‑i!
Da mi fiɛ hũu-ma, fobãmbãale dii i hɔlma-na. Molo siɛ gbãa hel bande‑i-na a karnu kã namaa terieŋgu-na, aa molo siɛ bi gbãa hel namaa terieŋgu-na a karnu jo bande‑i-na.›
Tobiŋ namaa, Diiloŋ-hũmelleŋ-kũŋguŋ yuŋ na hɔmmu‑i ku kã dumaa, a naara naŋ dɔl na-naa na bi kã dumaa, i siɛ gbãa yaŋ Diiloŋo jaalma‑i; aa ku yaaŋga yaa dumaaŋo-na.