«Ku huoŋgu-na, u ka bir waŋ baa bamaŋ dii u nanyuɔŋgu-na wuɔ: ‹Halaaŋ mi caaŋ-nu, Diiloŋo gãaŋ baa namaa fuɔ! Dãŋgbɔguɔŋgu maŋ diyaa ta ku cie *Sitãni‑i baa u pɔpuɔrbiemba‑i, taa na kã ku yaa nuɔ‑i!
Umaŋ duɔ saa nyaar-miɛ, ba bũul kutieŋo‑i ka nanna puona ŋaa da ba jã negeŋga‑i baŋ bũul-kaŋ ka nanna dumaa ka kuol ba biɛ-ka dii-ka dãamu-na caa-ka.
Diɛ suuye i yufieŋa‑i, kumaŋ tĩyãa ku yaa daaku: I tĩɛna baa hotiele‑i i tiɛ cie gɛ̃ŋgɛryiiŋgu‑i baa dãŋgbɔguɔŋgu maŋ ka wuo Diiloŋo bigãarãamba‑i.
Na suyaa wuɔ ku huoŋgu-na u juɔ tuɔ taara tuoŋo cãrã Diiloŋo‑i hã-yo bɛpuɔmba namba temma, ŋga tuoŋo saa hũu-ma. Uŋ fiɛ kaal cãrã-yuɔ ma saa dɔl-o.